Een passie

In 1979 kocht ik voor het eerst een kat. Ik wilde niet zo maar een kat, nee een Siamees zou er komen. Ik had gelezen dat het zeer intelligente, speelse wezens waren en die als honden reageerden. Dat heb ik geweten. Mijn eerste raskat was een zwarte Siamees (Oosters korthaar). Een heerlijk beest, zeer leergierig, soms zeer vragend, maar uiterst lief.

Mijn tweede Oosters korthaar volgde zo'n 3 jaar later. Een chocolate spotted tabby. Een mooie kater met chocoladekleurige vacht.
Een derde volgde al snel, ook een Oosters korthaar, maar dan helemaal wit (Foreign White). Eigenlijk hadden we er eerst vier. Het broertje van de witte Siamees, een Chocolate Point was ook door ons "meegenomen". Deze voelde zich echter niet thuis bij de anderen, dus moesten we hem laten gaan. Hij heeft uiteraard een goed tehuis gevonden.

Een genot

Vele jaren hebben wij kunnen genieten van de capriolen van dit trio. Er zijn diverse avonturen beleefd. Zo heeft eentje ons eens buitengesloten, lag de ander altijd op de uitkijk/loer en de oudste en meest intelligente kater maakte alle kasten (ook koelkasten) open. Helaas is de kleine witte niet oud geworden (ongeveer 7). Hij had last van zijn lever. De chocolate spotted tabby heeft de mooie leeftijd van 13 jaar gehaald, voordat hij overleed aan kanker. Onze Ebony kater heeft het het langst volgehouden. Hij mocht op een respectabele leeftijd van 19 1/2 jaar inslapen (de ouderdom had hem zwak gemaakt, hij was ontzettend vaak en langdurig verkouden en viel om als hij moest niesen etc.).
 

Na of eigenlijk tijdens zijn leven kwam een totaal verwaarloosde kater aanlopen. Wij vermoeden een kruising tussen een Pers en een Noorse Boskat / Main Coon (zie de foto's helemaal bovenaan en onderaan en het navigatiebalkje "uitleg"). Toen hij kwam aanlopen was hij hongerig en pluizig. Wij hebben toentertijd nog trachten te achterhalen of iemand deze kat miste, maar op onze oproepjes werd geen gehoor gegeven. Wij hebben hem (of andersom, hij ons) geadopteerd. Dus, naar de dokter voor een check-up; vacht uitpluizen, hier en daar wat klitten wegknippen, langzaam wennen aan de zwarte. Hij moest leren dat borstelen lekker is. En kent u dat ook? In het begin at hij alles wat los en vast zat, zelfs brood- en kaaskorstjes, nu heeft hij zo zijn voorkeur (ik zal geen merken noemen, maar de siamezen hadden een voorkeur voor vis en deze heeft een voorkeur voor vlees/wild).

Onze "zoon" zoals we weleens zeggen heeft ons al vele jaren genot bezorgd en doet dat nog steeds. Hij heeft zo zijn eigen wijze van communiceren. Heel anders dan de Siamezen moest deze kat (nog) leren spelen. Nu weet hij precies hoe hij ons moet uitleggen dat hij wil spelen of hij naar buiten of juist naar binnen wil, of hij honger heeft, of hij geborsteld wil worden etc. Heerlijk om te zien hoe zo'n kat "groeit".

Het is een hele lieve kat. Hij houdt echter niet van lawaai en drukte, dus bekijkt kinderen met enig argwaan en gaat er snel vandoor als een van de buurkinderen op de fiets voorbijkomt. Maar ook als er vergadering bij ons thuis is, blijft hij uit de buurt. Teveel mensen, brr.
Maar het ergst vindt hij toch wel vuurwerk. Enkele dagen voor Oudjaarsnacht is hij al niet graag buiten, maar 31 december is hij alleen 's ochtends buiten te vinden. De rest van de dag én nacht blijft hij binnen. Er worden geen territoriale uitstapjes gemaakt en ook geen sanitaire stops!

In het begin vocht hij met iedere kat die in de buurt kwam. Onze kater was de bully van het plein/de wijk. Hij dulde geen andere kat in zijn tuinen (die van ons en de buren). Heel territoriaal. Natuurlijk vindt hij vogels wel leuk. Meestal ligt hij op zijn 'villa' naar ze te kijken.
Maar de jaren verstreken. Wij moesten helaas in maart 2014 afscheid nemen van Boefie. Hij is ruim 19 jaar oud geworden.

Sinds oktober 2014 hebben wij wederom een kat in huis. Deze is zwart/wit, zie de foto bovenaan deze pagina. Ook deze kwam aanlopen, was agressief en hongerig. Wij schatten hem toen als een driejarige kater. Heel veel liefde en natuurlijk eten hebben deze kat omgetoverd tot een lieverd. Hij geeft graag kopjes (zo hard dat we onze neuzen moeten checken). Bang voor vuurwerk is hij niet meer, wij doen normaal dus heeft hij geen angst.